Het is Nederland niet gelukt om het ticket te bemachtigen voor de Olympische Spelen. De eerste van twee kansen liet Oranje helaas onbenut en moest het toezien dat Italië – welverdiend – in een overvolle arena in Catánia met het ticket er vandoor ging. Het had een duel tussen twee grootmachten moeten worden, maar aangemoedigd door een enorm Italiaans leger van fans, liet het Italiaanse team niets heel van de volleybaldames. Er werd met een eerloze 3-0 verloren: 25-23, 25-17 en 25-22.
Het hele seizoen was er al uitgekeken naar de wedstrijd van het jaar: Italië – Nederland en dat het geen makkelijke wedstrijd zou worden voor Nederland, was ook al duidelijk, want Italië was na een paar magere jaartjes weer helemaal terug aan de top. De hal was ruim voor aanvang van de wedstrijd al tot de nok gevuld met 5000 toeschouwers, waaronder ook enkele Nederlandse fans.
Waar de eerste twee wedstrijden op Sicilië nog netjes met 3-0 voor Nederland werden afgehandeld, ging het allesbeslissende duel op de zondag voor Oranje iets stroever. Oranje startte wederom met de inmiddels bekende namen, maar had al snel een valse start en kwam met 4-1 achter. De servicepass liet te wensen over en Laura kon derhalve de aanvalsters niet goed aanspelen. Beide landen waren uiterst serieus bezig en bij de eerste technische timeout (8-4) waren er al in totaal drie challenges gebruikt, in het voordeel van Italië nog wel. Het was zeker niet de schuld van de temperatuur in de hal, want tegen alle verwachtingen in, werkte de airco wel. Italië had zich duidelijk beter voorbereid en alle aanvallen van onze kant werden goed doorzien en afgeblokt. Aan Italiaanse kant waren het vooral, zoals verwacht, Egonu en Sylla die voor de punten zorgden. Nederland was niet opgewassen tegen deze twee kanonnen. Laura Dijkema werd verwisseld door Britt Bongaerts en het leek toen iets beter te lopen. Ook Robin de Kruijf scoorde enkele keren heel goed en was op dat moment zelfs de topscorer van Oranje. Lonneke Slöetjes kon een paar puntjes pakken uit de service, maar vanuit de aanval kam Lonneke weinig tot scoren. Met Nika Daalderop weer in het veld voor Maret Balkestein-Grothues kon Oranje terug komen tot 15-15, maar dankzij eigen fouten nam Italië weer een voorsprong van 3 punten (19-16). Nederland kon die achterstand niet meer wegwerken en bij 24-20 leek de race gelopen: 24-20. Toch kon Nederland nog twee puntjes scoren en de Italiaanse bondscoach Mazzanti nam een time-out. Uiteindelijk maakte Egonu het zakelijk af en verloor Oranje de eerste set met 25-23.
De tweede set werd gestart met Britt Bongaerts in de spelverdeling. Zoals de eerste set al liet zien, kwam Italië er dankzij hun aanval veel beter door en had bij de eerste technische timeout de leiding met 8-6. De Italiaanse stoomtrein leek goed op stoom, maar bij 13-8, was het Anne Buijs die Nederland weer op het spoor bracht. Maar Egonu was niet te stoppen. Keer op keer was er voor de Nederlandse verdediging geen ontkomen aan en kwam de bal loei- en loeihard op de grond terecht. Egonu heeft zo’n ontzettend hooge aanval, dat de blokkering gewoonweg de hoogte niet kon bereiken om die ballen af te stoppen. Was het niet een rechtstreekse smash op de grond, dan was het wel een bal via de handen van de blokkering: bijna elke bal die Egonu aanraakte resulteerde in een punt. Celeste Plak en Kirsten Knip kwamen als versterking / verversing het veld nog in, maar Italië was onder juich gejuich van de duizende fans gewoonweg niet te stoppen. Italië pakte ook de tweede set en wel met 25-17.
Er was wel tegenstand verwacht, maar een 2-0 achterstand was niet gepland! Er moest nu toch echt gescoord gaan worden, wilden we nog kans maken op een vijfsetter. Met Nika Daalderop en Kirsten “Knippi” Knip probeerde Jamie Morrison nog voor een verrassing te zorgen, maar bij Italië lukte echt alles. Heel even kon Nederland nog even bijkomen, mede dankzij Celeste Plak (17-16) en rond de “big points” was de spanning te snijden. Een aanval van Anne Buijs, die een doorbraak had moeten zijn, werd door middel van een blokkering afgewimpeld en Italië kwam daardoor op 24-22 in plaats van dat het 23-23 werd. Helaas werd een eigen aanval buiten de antenne om gespeeld en ging de derde set roemloos met 25-23 wederom naar Italië.
Italië is al door naar Tokyo, einde verhaal. De eerste kans op een Olympisch ticket is verspeeld en het is nu zaak om op het tweede en laatste OKT wel dat ticket te behalen, maar eenvoudig zal dat niet worden, want ook Turkije en Polen zijn nog in de strijd om dat ticket verwikkeld. Maar eerst volgen nu het EK en de World Cup nog en vervolgens begint het clubseizoen dan ook weer.
