Lonneke Slöetjes stopt definitief met topvolleybal. Na 302 interlands laste ze vanwege de Covid-19 pandemie een welverdiende pauze in en tijdens die rustperiode besloot ze dat die tijdelijke pauze een definitief einde wordt. De nu 30-jarige in Lichtenvoorde wonende Slöetjes, kiest hiervoor om bij haar familie te kunnen zijn. Lonneke is een van de meest succesvolle speelsters uit de Nederlandse volleybalgeschiedenis.
Lonneke in actie (klik op de foto voor een eerbetoon van de Nevobo aan Lonneke op Youtube)
De in Varsseveld geboren Lonneke Slöetjes (1,92m) speelde achtereenvolgens in haar geboortedorp, toen bij Longa’59 in Lichtenvoorde, toendertijd een van de topteams in Nederland. Na drie jaar Eredivisie vanuit haar woonplaats verhuisde ze naar Oldenzaal om voor Pollux te spelen, ook weer in de eredivisie. Met zowel Longa’59 als Pollux werd ze tweede in de Eredivisie. Het team van Martinus maakte in die jaren trouwens de dienst uit vanwege het met internationals gevulde team (iets wat de Nevobo na seizoen 2020/21 ook weer wilt gaan doen trouwens).
De diagonaal kwam daarna terecht bij het Duitse USC Münster en vervolgens bij het Italiaanse Busto Arsizio. Helaas was ze dat jaar geblesseerd en kon ze niet spelen vanwege een schouderblessure. Lonneke Slöetjes keerde toen terug naar Duitsland en speelde een jaar bij SSC Schwerin (2014-2015). Bij Schwerin kwam ze helemaal tot har recht en dat bleef niet onopgemerkt en een jaar later tekende ze bij een van ‘s werelds beste clubs: Vakifbank Istanbul.
Samen met de toenmalige bondcoach van Nederland, coach Giovanni Guidetti, won Lonneke in vier seizoenen twee keer de Champions League en twee keer het WK voor clubteams. Ze werd drie keer kampioen in de Turkse competitie en won ook nog twee keer de Turkse beker. Ze werd in de Champions League en in de Turkse competitie verkozen tot beste diagonaal. In seizoen 2019/20 verruilde ze Vakifbank voor het Italiaanse Scandicci, waar ze het na 1 jaar voor gezien hield. Getriggerd door de Corona-pandemie besloot ze om een korte sabbatical in te lassen om op adem te komen en eens goed na te denken over de toekomst, maar die pauze blijkt dus nu een definitief einde te zijn geworden.
Hoewel Lonneke in 2008 haar debuut maakte in Oranje op de Montreux Masters, speelde ze in 2009 en 2010 geen interlands, maar dat werd daarna wel anders! Vanaf 2011 t/m 2020 was ze een vaste waarde in de vrouwenselectie. Ze groeide naar een ongekend niveau en vanaf 2015 behoorde Slöetjes tot de beste aanvalsters ter wereld. Onder leiding van Giovanni Guidetti, bij zowel haar club Vakifbank als Oranje, werd ze de belangrijkste aanvalster van ons nationale team.
Oranje speelde de sterren van de hemel op het EK 2015 in eigen land en in het Rotterdamse Ahoy speelde het de finale tegen Rusland, wat voor 11.000 toeschouwers helaas toch iets te sterk bleek te zijn.
Maar de aansluiting met de wereldtop was gemaakt en enkele maanden later stonden de volleybaldames in de finale van het OKT voor de spelen in Rio de Janeiro. Wederom was Rusland te sterk, maar het ticket was binnen en Nederland ging eindelijk weer naar de Olympische Spelen! Voor het eerst in 20 jaar deden we weer mee! In 1996 behaalden de dames de vijfde plaats op dit mondiale toernooi, terwijl de heren zelfs, zoals bekend, olympisch kampioen werden.
Tijdens de Olympische Spelen in Rio behaalde de Guidetti-girls de halve finale, die tegen China gespeeld moest worden. China, de latere Olympisch kampioen, won die wedstrijd en in de zogenaamde troostfinale om het brons waren de Verenigde Staten te sterk en werd er dus net naast het brons gegrepen.
Een positieve noot is wel dat Lonneke Slöetjes in 2016 uitgeroepen werd tot de beste diagonaal van het OKT, van de World Grand Prix én van de Olympische Spelen. Een mooi lijstje, waar ze zeker trots op mag zijn.
Na het plotselinge vertrek van Giovanni Guidette nam zijn voormalige assistent Jamie Morrison het over en wonnen de dames wederom zilver op het Europees Kampioenschap in 2017 en eindigde het team als vierde op de Wereldkampioenschappen in 2018, de hoogste plaats die ze ooit hebben bereikt.
Maar daarna gaat het minder goed. Bondscoach Morrison besluit om de dames wat vrij te geven na het veel te drukke clubseizoen, champions league en allerlei andere toernooien (CEV-cup, nationale bekers, challenge cups, wk voor teams, world cup) en te gaan werken aan een bredere basis. De VNL wordt afwisselend gespeeld met de vaste bekende namen en andere talenten uit de eredivisie en de buitenlandse competities. De bedoeling was om een grote selectie klaar te stomen voor het EK en natuurlijk het aankomende OKT in Italië. Nederland speelde helaas een teleurstellend EK en de eerste kans op een olympisch ticket werd gemist door met 3-0 van Italië te verliezen. De herkansing om zich te kwalificeren voor de spelen in Japan was in Apeldoorn in januari 2020 en helaas ging het ook in Apeldoorn mis. Nadat Jamie Morrison werd ontslagen na het teleurstellende OKT en EK moest de interim bondscoach Giovanni Caprara de dames in eigen land naar de spelen zien te krijgen. Hij slaagde er zoals bekend niet in. Lonneke Slöetjes maakte na het verloren OKT het seizoen af bij Scandicci en ongemerkt was daarmee haar volleybalcarriere ook ten einde.
In een interview met de Nevobo zegt Lonneke:
“Het afgelopen jaar heb ik gezocht naar drijfveren en motieven om weer te gaan spelen. De kriebels om weer te gaan spelen kwamen echter niet. Ik merk dat ik veel energie haal uit andere dingen die op mijn pad komen en die ik kan leren, bijvoorbeeld op het gebied van mijn studie. Daarnaast wil ik ook graag bij mijn familie in de buurt zijn nu. Ik ben heel dankbaar voor alles wat ik heb mogen meemaken. De successen met Oranje en Vakifbank zullen mij altijd bijblijven. En natuurlijk ook de vele vriendschappen die ik aan het volleybal heb overgehouden. Het is helemaal goed zo.”
Maret Grothues reageert:
“Lonneke was echt een speelster van wereldklasse. Met haar samen hebben we veel hoogtepunten beleefd! Ze won onder andere de Champions League en het WK voor clubteams en werd vaak benoemd tot ‘Meest Waardevolle Speelster’ of ‘Beste Diagonaal’ van grote toernooien. Ondanks al deze successen is ze een van de meest bescheiden mensen die ik ken. Zowel binnen als buiten het veld is ze een zeer prettig persoon die altijd voor mensen klaarstaat. Het was een eer om naast haar in het veld te staan en we gaan haar missen. Ze kan terugkijken op een heel mooie, succesvolle carrière!”
En ook Giovanni Guidetti heeft er mooie woorden voor over:
“Toen ik startte als bondscoach bij het Nederlands team was Lonneke een grote verrassing voor mij. Ik had geen goed beeld van wie zij was en wat ze kon, totdat Gil (Ferrer Cutino, assistent-bondscoach een paar jaar geleden) mij riep en zei: kom eens kijken naar deze diagonaal, zij is ongelooflijk. Ik zag haar aanvallen en zei: wow, wie is dat? En vanaf dat moment wist ik meteen hoe belangrijk zij zou worden voor Oranje. Ik heb haar toen direct laten contracteren bij Vakifbank en dat was het begin van een geweldig verhaal.
In mijn carrière heb ik veel geweldige speelsters mogen coachen, maar ‘Lonny’ staat echt in de top van mijn lijst omdat ik nog nooit een speelster heb meegemaakt die zo geliefd was. De staf, de fans, haar teamgenoten, iedereen hield van haar. Ze kwam altijd vrolijk naar de training, werkte altijd hard en gaf altijd alles wat ze in zich had. Echt een geweldig voorbeeld en een geweldig persoon. Ze was een speelster met nog meer menselijke kwaliteiten dan volleybaltechnische kwaliteiten, en dat zegt veel over iemand die zoveel heeft bereikt.
Lonneke zit in mijn hart en in mijn herinneringen en ik gebruik haar als rolmodel en voorbeeld voor jonge talenten. Ze werd binnen korte tijd een van de beste diagonalen ter wereld en deed dat met een houding om te leren en om zichzelf constant te verbeteren.
Daarnaast was ze altijd bescheiden en dat maakt haar tot zo’n groot kampioen. Ze keek nooit om naar wat ze had bereikt, maar was iedere dag bezig om beter te worden. Dit is een les voor iedereen en dit maakt dat ze voor mij een plek krijgt tussen de meest excellente atleten waar ik ooit mee heb gewerkt.”
Tenslotte een reactie van Joop Alberda, technisch directeur van de Nevobo:
“Lonneke is een speelster die ambitie, verantwoordelijkheid en perfectionisme samenbracht en die zeldzame mix van eigenschappen maakt haar tot een bijzondere topsporter. Ze is altijd zeer bescheiden gebleven en ik vermoed dat ze zelf niet beseft hoe groot ze was als speelster. Haar bijdrage aan het Nederlandse volleybal wordt met grote letters bijgeschreven in de geschiedenis van onze sport. De Nevobo staat altijd voor haar klaar om haar te helpen nu ze aan een nieuwe fase in haar leven begint.”
Lonneke’s reis langs clubs:
- 2001-2005 VCV Varsseveld
- 2005-2009 Longa ’59 Lichtenvoorde
- 2009-2011 Pollux Oldenzaal
- 2011-2013 USC Münster
- 2013-2014 Unendo Yamamay Busto Arsizio
- 2014-2015 SSC Schwerin
- 2015-2019 Vakifbank Istanbul
- 2019-2020 Scandicci
Gewonnen prijzen:
- 2 x goud Champions League (2017 en 2018)
- 1 x zilver Champions League
- 2 x goud WK voor clubs (2017 en 2018)
- 1 x brons WK voor clubs
- 3 x goud Turkse league
- 2 x goud Turkse beker
Grote toernooien met Oranje (een samenvatting):
- EK (2011, 2015, 2017, 2019)
- WK (2014, 2018)
- Olympische Spelen (2016)
- World Cup (2019)
Gewonnen prijzen:
- 2 x zilver EK (2015 & 2017)
- 1 x brons World Grand Prix 2016
- 4e op Olympische Spelen 2016
- 4e op WK 2018
Eervolle vermeldingen:
- Beste diagonaal Turkse competitie – seizoen 2015-2016
- Beste diagonaal Olympische Spelen 2016
- Beste diagonaal World Grand Prix 2016
- Beste diagonaal Olympisch kwalificatietoernooi Tokio 2016
- Beste diagonaal EK 2015 & 2017
- Beste diagonaal Champions League 2017
- 2 x Ingrid Visser award
- GOAT award Volleybalkrant.nl
- MVP van de Bundesliga in Duitsland
- Talent van het jaar Eredivisie Nederland
Bron: diverse bronnen, o.a. Nevobo, FIVB, CEV, diverse clubwebsites
Yvon is weer gretig naar de bal en zegt in een interview op de clubwebsite: “Met de dag word ik enthousiaster en ongeduldiger om naar Florence te komen. Ik mis tijdens deze coronapandemie het volleybal echt en kan niet wachten tot we weer mogen spelen. We hebben een jong team, rijk aan talent. Ik ben ervan overtuigd dat we tijdens het seizoen veel kunnen groeien en verbeteren.”
Maar ze is terug en hoe! Fitter dan ooit was ze samen met Conegliano de topfavoriet voor het winnen van de Italiaanse competitie en de Champions League. Geheel verdiend werd De Kruijf op het WK voor clubs gekozen tot “beste midden” in het fictieve dreamteam. Omdat Covid19 roet in het eten gooide, kon Imoco het seizoen niet afmaken en niet alle prijzen winnen waar ze een claim op had gelegd. En juist dat was voor veel speelsters de belangrijkste reden om bij te tekenen voor nog een seizoen. Naast Robin de Kruijf tekenden ook Joanna Wolosz, Paola Egonu, Miriam Sylla, Raphaela Folie, Monica de Gennaro en Kim Hill bij, waardoor hoofdcoach Davide Santarelli blijft beschikken over de supersterke basis. Een van de sterke nieuwkomers in Conegliano is de Texaanse McKenzie Adams, die twee jaar bij de Ladies in Black speelde onder Saskia van Hintum, gevolgd door twee jaar bij Schwerin, onder Felix Koslowski. Bij deze twee teams speelde zij onder andere met Britt Bongaerts, Nicole Oude Luttikhuis, Femke Stoltenborg, Nika Daalderop en Tessa Polder. Adams stond twee jaar geleden op het verlanglijstje voor het Amerikaanse Nationale Team van hun stercoach 
